Önce bir sessizlik oluyor, sanki alışabilirmişim gibi. Sanki hep konuşmam gereken yerlerde susmuşum. Ama her zaman sana ihtiyacım varmış yeni anladım, bir bütünmüş gibi yoksan yarımım ben. Hiç denecek kadar yokum.
Evet artık yokum, özellikle senin için.
Belki olabilirdin, ben ve saçmalıklarım olmasaydı.Veya sen ve saçmalıkların.anlamaya çalışsaydık birbirimizi
Biz olabilirdik, olamaz mıydık eskisi gibi?
Belki olurduk. Yanında ağlardım omuzlarında ve beni anlardın.Birlikte gülerdik yine eskisi gibi.
Belki olamazdık ama yine de denemeye değerdi. Hala bir parçan bendeyken..Bensiz mutluluklar sevgilim
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder